خبرگزاری تسنیم: یک روز پس از حذف تیم ملی ایران از رقابت‌های فوتبال جام ملت‌های آسیا، کارلوس کی‌روش (سرمربی تیم ملی ایران) خبرنگاران ایرانی حاضر در استرالیا را دور خود جمع کرد و با اشاره به پایان کار ایران در این بازی‌ها، به مرور اتفاق‌هایی پرداخت که پس از جام جهانی رخ دادند. در این مرور اما تنها در حد یک پاراگراف – آن هم مختصر و بسیار کلی – به عملکرد تیم ملی مقابل حریفان پرداخته شد و باقی حرف‌ها – به طور مشخص و با ذکر نام – درباره من و عده‌ای از همکارانم در فوتبال ایران بود.

پس از انتشار حرف‌های سرمربی تیم ملی در خبرگزاری‌ها، تماس‌های مختلفی از طرف رسانه‌ها و دوستان با من گرفته شد و عده بسیاری می‌خواستند نظر مرا درباره حرف‌های کی‌روش بدانند. واقعیت این است که دوست نداشتم احساسی با این اتفاق برخورد کنم و از طرفی شوک ناشی از غیر منطقی بودن اتهام‌های کی‌روش، اجازه درک حرف‌های او را نمی‌داد! امروز هم پس از گذشت چند روز از حرف‌های کی‌روش، هنوز نتوانسته‌ام منطقی در ادعاهای او پیدا کنم و گرچه مرور اتفاق‌های رخ داده پس از جام جهانی تاکنون، از نگاه من هم روایت‌ها و جزئیات فراوانی دارد، ترجیح می‌دهم تنها به چند نکته آن هم به شکل مختصر اشاره کنم.

معتقدم هوادارن فوتبال در ایران از استانداردهای لازم برای تحلیل وقایع بخوردار هستند و با مرور وقایع و نتایج، قطعا می توانند واقعیت را تشخیص دهند. کارلوس کی روش از نبود امکانات، کافی نبودن بازی های تدارکاتی، ضعیف بودن زیرساخت ها و ... در فوتبال ایران حرف می زند و باتوجه به این مسائل، عملکرد خود در تیم ملی ایران را «شاهکار» می داند. پرسش من این است که آیا این مشکلات تنها برای سرمربی تیم ملی وجود دارد؟ کی روش شخصی تازه وارد به فوتبال ایران نیست. او پس از پشت سر گذاشتن جام جهانی و تجربه حضور چند ساله در فوتبال ایران، به خوبی – همان طور که خودش در آخرین حرف هایش اعلام کرد – با شرایط موجود در فوتبال ایران آشنا بود. طبیعی است که کار کردن و نتیجه گرفتن در این شرایط کار ساده ای نیست اما مگر مربیان تیم های لیگ برتر با شرایط متفاوتی کار را انجام می دهند که کی روش عملکرد خودش را فوق العاده و دیگران را فاقد دانش و صلاحیت برای حرف زدن درباره فوتبال می داند؟! لیگ ایران بر خلاف اغلب لیگ های جهان و حتی همین کشورهای اطراف، متکی به بازیکنان داخلی است. اسکلیت اصلی تمام تیم های ایرانی از بازیکنان داخلی تشکیل شده و می خواهم به این نکته اشاره کنم که حتی در بهترین شرایط، مربیان لیگ– به لحاظ نیروی انسانی – تیم های ضعیف تر از تیمی دارند که کی روش هدایت آن را برعهده دارد. مگر او با در اختیار داشتن بهترین های ایران چه دستاوردی داشته که مربیان لیگ ایران را ناکارآمد و ناموفق معرفی می کند؟ اگر صعود در دور مقدماتی در جام ملت های آسیا یک شاهکار محسوب می شود، پس تمام مربیان لیگ ایران هم که در رده باشگاهی آسیا موفق شده اند تیم شان به مراحل بالاتر ببرند – با توجه به امکانات و زیرساخت های فوتبال ایران – شاهکار کرده اند و بنابراین صلاحت حرف زدن درباره فوتبال را دارند. از طرفی از شهروند جامعه ای متمدن و امروزی، بعید است که توقع داشته باشد رسانه ها هیچ صدای مخالفی را منتشر نکند! این توقعی احساسی و خارج از منطق است. در شرایطی که شبکه های مجازی در هر لحظه و هر شرایطی این امکان را می دهند که هر کسی نظر خود را درباره وقایع مختلف ابراز کند، کارلوس کی روش چگونه به خود اجازه می دهند که تفکری دیکتاتورگونه داشته باشد و از خبرگزاری ها بخواهد که صدای مخالف را منتشر نکنند؟!

به طور مثال همین امشب، اگر روند طبیعی برنامه 90 طی میشد، ایرانی ها در سراسر جهان این حق را داشتند که نظر خود درباره تیم ملی و شخص کی روش را اعلام کنند، پس چگونه توقع داریم که کارشناسان و مربیان هیچ حرفی درباره تیم ملی و عملکرد کی روش نداشته باشند؟! توقع های غیر منطقی کی روش به همین ماجرا ختم نمی شود. او می گوید هر بار استقلال نتیجه نمی گیرد، امیر قلعه نویی از تیم ملی انتقاد می کند و وقتی هم که نتیجه می گیرد از آمادگی بازیکنانش که حاصل تلاش های کادر فنی تیم ملی است تشکر نمی کند. اول اینکه خوشبختانه آرشیو خبرگزاری ها موجود است و همه می دانند امیر قلعه نویی هرگز نه مصاحبه ای را تکذیب می کند و نه آن را ناشی از برداشت اشتباه از حرف هایش اعلام می کند. آرشیو خبرگزاری ها موجود است و من بارها در این مصاحبه ها از کادر فنی تیم ملی تشکر و از شخص کی روش هم در مقاطع مختلف حمایت کرده ام. حتی در همین نیم فصل اول که استقلال بیشترین لطمه را از آسیب دیدگی و آماده نبودن بازیکنان ملی خورد، من پس ازاردوی افریقای جنوبی مصاحبه کردم و گفتم به نظر می رسد شرایط بازیکنان ملی بهتر شده باشد و جا دارد از زحمات کادر فنی تیم ملی تشکر کنم. واقعیت این است که در آن مقطع هیچ تغییری در شرایط بدنی و روحی بازیکنان ناآماده ملی ایجاد نشده بود و من تنها به خاطر روحیه دادن به تیم و بازیکنان ملی ام این حرف را زدم، وگرنه در عمل کارشناسان و تماشاگران استقلال خوب می دانند که در همان زمان دور بودن بازیکنان ملی از شرایط ایده آل چه مشکلاتی برای این تیم به وجود آورد. حرف من این است که کی روش توقع دارد همه از او تشکر کنند و خودش حتی یک بار-البته پیش از حذف شدن- از مربی تیم های لیگ به خاطر بازیکنان خوبی که در اختیارش گذاشته اند تشکر نکرده است. مگر وقتی تیم ملی با اسکلت اصلی تیم استقلال و نوع چیدمان خط دفاعی استقلال راهی جام جهانی شد او از کادر فنی استقلال تشکر کرد؟!

حرف من این است که، بله، شرایط در فوتبال ایران ایده آل نیست ولی همه ما با پذیرفتن شرایط مسئولیت ها را بر عهده می گیریم و این غیرمنطقی و فرافکنی است که ناگهان به کمبود امکانات و نقدهای دیگران اشاره کنیم و با متهم کردن این و آن سعی کنیم سرپوشی بر اشتباه های خود بگذاریم. من هرچه فکر می کنم، در نقدهایم از تیم ملی در این مدت، هیچ نکته ای که غیر فنی باشد پیدا نمی کنم. من بارها گفته ام فوتبال با آدم حرف می زند. در این فوتبال زندگی کرده ام و همه چیز و همه کس را می بینم. به عنوان یک مربی که از نزدیک با فوتبال ایران در ارتباط هستم، این اجازه را دارم که نظرم را بیان کنم. کی روش می گوید من بازیکنان ملی را تضعیف و روحیه آن ها ضعیف کرده ام! کدام عقل سلیمی به خودزنی رای می دهد؟! بازیکنان ملی اغلب بازیکنان استقلال هستند و من به عنوان نفر اول در کادر فنی استقلال، طبیعی است که به فکر منافع تیم خود و هوادارنش باشم. من هیچ نقد غیرمنصافه ای نداشته ام که به عنوان مسئول نتایج ایران در جام ملت های آسیا معرفی شوم!. حرف من این بود بازیکنی که آماده نیست نباید به تیم ملی دعوت شود. مگر وریا غفوری، پورعلی گنجی که از بهترین های ایران در این بازی ها بودند، از دل همین لیگ بیرون نیامدند؟ آن ها به همراه سردار آزمون و چند بازیکن دیگر، بزرگ ترین دستاورد ایران از حضور در جام ملت های آسیا به شمار می روند. حرف من این است که می توانستیم با نگاه منصافه به بازیکنان و لیگ ایران، بازیکنان ملی بیشتری تولید کنیم. این منطقی نیست که تصور کنیم امیر قلعه نویی بازیکنان ملی را خراب کرد، در صورتی که خودش نیاز به درخششس این بازیکنان برای موفقیت در لیگ دارد.

بهتر است بیش از این وارد جزئیات نشوم وگرنه مرور رفتارها و مصاحبه های کی روش و بعضی آدم های دیگر که با تصمیم های احساسی و غیر منطقی خود به استقلال و هوادارنش لطمه زدند، نوشته ای بی پایان می شود! در این فاصله پس از حرف های کی روش، همچنان تصور این است که تمام ماجرا چیزی نیست جز یک بازی رسانه ای برای سرپوش گذاشتن به ضعف های شخصی. من همچنان معتقدم اگر معیار بازی کردن بهترین بازیکنان حال حاضر فوتبال ایران بود، چند تغییر باید در ترکیب ایران اتفاق می افتاد و عمیقا ایمان دارم در این صورت هم نتایج بهتری بدست می آمد و هم دستاوردهای بیشتری به لحاظ تولید بازیکن ملی نصیبمان می شد. باقی حرف ها و حواشی ایجاد شده چیزی نیست جز تلاش برای مدیریت رسانه ها که دوست و دشمن، مخالف و موافق، کی روش را در این زمینه «استاد» می دانند!

بیش از این وارد جزئیات نمی شوم که اشاره به مصاحبه های کی روش درباره کادرفنی استقلال، مدیریت باشگاه مثل تمام مصاحبه های من، در آرشیو رسانه ها موجود است. امیدوارم همان طور که سرمربی تیم ملی اشاره کرد، از همین امروز به فکر جام جهانی باشیم و با از بین بردن ضعف های شخصی، عملکرد و نتایج بهتری بدست بیاوریم. مگر اخراج بازیکن توسط داور، موضوعی تعریف شده در قوانین فوتبال نیست؟! به فرض که داور به عمد این کار را انجام داد، ما چه برنامه ای برای بازی در صورت 10 نفره شدن داشتیم؟! چرا کی روش و حامیان رسانه ای اش درباره مسائل فنی حرف نمی زنند و مدام با کشاندن بحث به حواشی، تلاش می کنند ذهن مخاطب را از اصل موضوع دور کنند؟! چرا به این موضوع اشاره نمی کنند که همین عراق بازیکنان بزرگی مثل کرار و نشات اکرم را به خود به استرالیا نیاورده بود و با ترکیبی جوان مقابل ما بازی کرد؟ من سر حرف هایم هستم و عمیقا معتقدم با وجود تمام ضعف ها و مشکلات در فوتبال ایران، همچنان به لحاظ نیروی انسانی بسیار غنی تر از عراق و امارت و دیگر کشورهای عربی هستیم. اعتقاد دارم آنچه در جام ملت های آسیا دیدیم، تمام نیروی موجود در فوتبال ایران نبود و فکر نمی کنم چنین نقدی که اثبات آن دشوار هم نیست، موضوعی برای به راه انداختن جنجال های رسانه ای باشد.  دوست دارم در پایان به این نکته هم اشاره کنم که با وجود تمام حرف های غیر منطقی کی روش، آنچه در ذهن یک مربی پس از شکست می گذرد را به خوبی می شناسم و سعی می کنم او را درک کنم.من هم در همین مرحله باخته ام با ضربات پنالتی البته  مقابل یکی از قدرتهای اول اسیا- کره جنوبی- و بدون داشتن فدراسیونی .در اوج درگیری جناحهای سیاسی در فوتبال و با مشکلاتی بسیار گسترده تر از امروز اما هیچکس را متهم نکردم و تمام مسوولییت شکست را پذیرقتم حتی در دادگاه تلویزیونی که حامی اول رسانه ای این روزهای شما برپا کرده بود.

تحلیل رفتارها و حرف های رد و بدل شده را هم به کارشناسان، همکارانم و هوادارن فوتبال ایران می سپارم و ترجیح می دهم زمان و توانم را برای تیم استقلال بگذارم که با وجود زیرساخت های ضعیف در فوتبال ایران، همواره باید نتایجی در خور نام بزرگ ایران بدست بیاورد. با آروزی موفقیت برای تمام همکارانم، چه دوست و چه دشمن، چه  ایرانی و چه  خارجی
با احترام امیر قلعه نویی.